sábado, 9 de enero de 2010

Añoranza

Hace un rato he vuelto a casa después de llevar a mi hija al aeropuerto de Barcelona, qué triste se queda una cuando te separas de la persona que quieres, pero qué le vamos a hacer es su vida y tiene que vivirla, asi que ánimo Carmen.
Después de unos dias de lluvias y oscuridad, por fin ha salido el sol, aunque un poco tarde para mi hija que casi no ha podido disfrutar de él.

5 comentarios:

  1. Guapetonaaaaa

    Yo también te anoro!! Ya veo que te aclaras muy bien con el blog! pronto serás una experta. Ya les has dado la dirección a tus amigos para que te lean? Muchos besos

    ResponderEliminar
  2. Hola Carmen! Y no me anoras a mi? Yo si que te anoro a ti. Aqui en estocolmo hace mucho frio, -17 grados, a ver si sale el sol manana. Que mala suerte tenemos con el tiempo ultimamente. Un beso

    ResponderEliminar
  3. Pues claro que te añoro también a ti
    Martín, la casa se ha quedado vacia sin vosotros.
    Mañana seguro que tenéis sol, me lo ha dicho un pajarico, asi que mañana os dáis un paseico a mi salud.

    ResponderEliminar
  4. Hola Carmen! Bienvenida al mundo de los blogs! Tens una filla i un gendre molt "templats", que diueu per aquí. A partir d'ara t'anirem llegint i ens enterarem de les coses que passen a Castelló. Una abraçada!

    ResponderEliminar
  5. Hola Carmen!!

    qué bien que te hayas hecho un blog, ánimo y escribir!

    ResponderEliminar